ks. Józef Tischner ( pseud. Wawrzek Chowaniec, Molinista, Józek Szkolny, Jegomość Józek) - polski prezbiter katolicki i filozof.
Przyszedł na świat 12 marca 1931 w Starym Sączu. Od dzieciństwa związany był z Łopuszną.
Jego rodzice, Józef i Weronika byli nauczycielami.
Rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie studiował jedynie rok, aby ukończyć studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Ukończył także Wyższe Seminarium Duchowne Archidiecezji Krakowskiej. Kontynuował studia w Warszawie na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej Akademii Teologii Katolickiej, a następnie, od 1957, na Wydziale Filozoficzno-Historycznym UJ.W 1963 obronił pracę doktorską Ja transcendentalne w filozofii Edmunda Husserla.
Jesienią 1968 po raz pierwszy wyjechał za granicę, na roczne stypendium do Leuven. Efektem tego pobytu była praca "Studia z teorii świadomości (Fenomenologia świadomości egotycznej)", na której podstawie habilitował się w 1974 w Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Od 1982 był kilkakrotnie dziekanem Wydziału Filozoficznego Papieskiej Akademii Teologicznej (wybrany na Rektora PAT, ze względów duszpasterskich odmówił przyjęcia funkcji), wieloletnim prezesem wiedeńskiego Instytutu Nauk o Człowieku. Został doktorem honoris causa Uniwersytetu Łódzkiego i Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie. Był wykładowcą krakowskiej PWST, gdzie począwszy od 1980 prowadził monograficzne wykłady "Filozofia dramatu". Był członkiem Collegium Invisibile.
W latach siedemdziesiątych stał się znaną postacią w życiu intelektualnym Polski. W jego dorobku znalazły się m.in. liczne eseje (m.in. w zbiorze "Świat ludzkiej nadziei"), wiersze, artykuły (m.in. zebrane w książkach "Nieszczęsny dar wolności" (1993), "W krainie schorowanej wyobraźni" (1997), "Ksiądz na manowcach" (1999) ) czy wywody filozoficzne (m.in. w "Filozofia Dramatu" (1990) oraz "Spór o istnienie człowieka" (1998)). Pełnił funkcję kapelana Związku Podhalan i wspierał rozwój kultury góralskiej. Został odznaczony orderem Orła Białego - najwyższym odznaczeniem państwowym. Zmarł 28 czerwca 2000 roku w wieku 69 lat. Został pochowany na wiejskim cmentarzu w Łopusznej.
Od 2001 „miesięcznik” i Wydawnictwo „Znak” przyznaje nagrodę jego imienia, a wiedeński Instytut Nauk o Człowieku od 2003 stypendia dla młodych polskich naukowców jego imienia.
źródła: na podstawie serwisów Tischner.pl oraz Wikipedia
Miejsca w sieci poświęcone Tischnerowi, warte odwiedzenia: